Verbum

шрам

(ням. Schramme)

след на скуры ад раны ў выглядзе паласы або рубца.

шрапне́ль

[англ. shrapnel, ад H. Shrapnel = прозвішча англ. вынаходцы (1761—1842)]

артылерыйскі снарад, набіты круглымі кулямі, якія прызначаны для паражэння жывой сілы праціўніка.

шрапшы́ры

(англ. Sropshires)

парода мясных кароткавоўнавых авец, выведзеная ў 19 ст. у графствах Шрапшыр і Страфардшыр у Англіі.

шрафірава́ць

(ням. schraffieren)

наносіць штрыхі на план, картасхему і інш.

шрот

(ням. Schrot)

1) дробныя свінцовыя шарыкі, якія разам з порахам служаць зарадам для паляўнічых стрэльбаў;

2) адходы пасля выціскання алею з насення алейных раслін, якія ідуць на корм жывёле.

шрот-эфе́кт

(ад шрот + эфект)

невялікія выпадковыя ваганні электрычнага току ў электронных лямпах, якія ўзнікаюць у выніку нераўнамернасці выпускання электронаў напаленым катодам.

шру́ба

(польск. śruba, ад ням. Schraube)

шпень са спіральнай нарэзкай.

шрубцы́нга

(ням. Schraubzwinge)

прыстасаванне для замацоўвання дэталі ў час апрацоўкі.

шрыфт

(ням. Schrift)

1) камплект друкарскіх літар і іншых знакаў, неабходных для набору, якія адрозніваюцца памерам і формай, нахілам, насычанасцю (напр. курсіўны ш, светлы ш.);

гатычны ш. — шрыфт, які характарызуецца вузлаватасцю і зломам літар;

2) форма, малюнак, характар напісаных ці намаляваных літар.

шрэ́дэр

(англ. shredder)

тое, што і хескер-шрэдэр.