Verbum

шлаг

(ням. Schlag = удар)

1) мар. віток снасці або троса вакол шпіля, кнехта і інш.;

2) поўны абарот штурвала.

шлагба́ум

(ням. Schlagbaum)

перакладзіна для адкрывання і закрывання шляху на чыгуначных пераездах і заставах.

шлак

(ням. Schlacke)

1) адкіды, якія ўтвараюцца пры пераплаўцы руды або пры згаранні каменнага вугалю;

2) мн. адходы фізіялагічных працэсаў, якія адбываюцца ў арганізме (не засвоены бялок і іншыя рэчывы).

шлакабето́н

(ад шлак + бетон)

лёгкі бетон, прыгатаваны з сумесі цэменту, шлаку і пяску.

шлакабло́к

(ад шлак + блок)

будаўнічы матэрыял кубічнай формы, які вырабляецца са шлаку з прымессю цэменту.

шлам

(ням. Schlamm)

1) асадак у выглядзе дробных цвёрдых часцінак, які ўтвараецца пры адстойванні або фільтраванні вады;

2) асадак пры электролізе некаторых металаў;

3) нерастваральныя адклады з вады ў паравых катлах у выглядзе глею і цвёрдых кавалкаў.

шланг

(ням. Schlange)

гнуткая гумавая або прарызіненая труба для адводу, пералівання вадкасцей, газаў.

шлафро́к

(ням. Schlafrock)

уст. дамашні халат.

шлейф

(ням. Schleife)

1) доўгі падол жаночай сукенкі, які цягнецца ззаду;

2) перан. след, паласа ў паветры, на зямлі, на вадзе ад руху чаго-н. (напр. ш. дыму, ш. пылу, ш. пены);

3) сельскагаспадарчая прылада для выраўноўвання глебы, валакуша;

4) паласа адкладанняў, якая ахінае ніжнюю частку ўзгорка, узвышша.

шлір

(ням. Schlier = гразь)

мінеральнае скапленне ў вывержанай горнай пародзе, якая адасобілася ў магматычную стадыю і адрозніваецца ад астатняй масы горнай пароды іншымі колькаснымі суадносінамі частак або структурай.