шлюз
(ням. Schleuse)
1) гідратэхнічнае збудаванне ў выглядзе адной ці некалькіх камер для пераводу суднаў з адной часткі ракі (канала) у другую, якая мае іншы ўзровень вады;
2) адтуліна з засаўкай у плаціне, праз якую выпускаецца вада;
3) прыстасаванне ў выглядзе шырокага нахіленага жолаба для прамывання залатаноснага пяску ці здробненай руды.
шлюп
(гал. sloep)
1) трохмачтавы карабель з прамымі парусамі ў парусным флоце 18—19 ст.;
2) аднамачтавае марское судна з кліверам.
шлюпбэ́лька
(гал. sloepbalk)
мар. металічная бэлька, да якой падвешваюцца шлюпкі, каб спускаць іх на ваду і падымаць на борт.
шлю́пка
(рус. шлюпка, ад гал. sloep = шлюп)
невялікае бяспалубнае парусна-грабное парусна-вяслярнае або маторнае судна з моцным корпусам (напр. выратавальная ш.).
шлюс
(ням. Schluss)
сцісканне сядла каленямі як умова моцнай пасадкі кавалерыстаў.