Verbum

рад

(англ. rad, ад лац. radilare = выпраменьваць)

пазасістэмная адзінка паглынутай энергіі радыеактыўнага выпрамянення, роўная дозе, пры якой 1 кг рэчыва паглынае энергію 0,01 джоўля.

ра́да

(польск. rada, ад ням. Rath)

1) савет прадстаўнікоў у розныя гістарычныя перыяды ў Польшчы і Беларусі (напр. паны-р. Вялікага княства Літоўскага);

2) сумеснае абмеркаванне якіх-н. пытанняў, нарада;

3) парада;

4) сродак, паратунак, выйсце;

няма рады — няма выйсця;

не даць рады — не справіцца з кім-н., чым-н.

рададэ́ндран

(н.-лац. rhododendron, ад гр. rhodon = ружа + dendron = дрэва)

вечназялёная кустовая расліна сям. верасовых з буйнымі жоўтымі, аранжавымі, ружовымі або пурпуровымі кветкамі, пашыраная пераважна ва ўмераных зонах; адзін з відаў — азалія.

радамі́ны

(ад гр. rhodon = ружа + аміны)

сінтэтычныя фарбавальнікі, якія выкарыстоўваюцца для фарбавання шоўку, шэрсці, бавоўны.

радамо́нас

(н.-лац. rhodomonas)

аднаклетачная пірафітавая водарасць сям. крыптаманадавых, якая пашырана пераважна ў прэсных водах.

радані́т

(ад гр. rhodon = ружа)

мінерал класа сілікатаў ружовага, часам ружова-шэрага колеру; выкарыстоўваецца як вырабны камень.

радапсі́н

(ад гр. rhodon = ружа + ops = вока)

святлоадчувальны складаны бялок, асноўны зрокавы пігмент палачкавых клетак сятчаткі вока ў пазваночных жывёл і чалавека.

рада́р

(англ. radar, ад radio detection and ranging = выяўленне і вызначэнне адлегласці пры дапамозе радыё)

тое, што і радыёлакатар.

радаско́п

(ад радар + -скоп)

кінескоп (электронна-прамянёвая трубка) у радыёлакатары.

радато́рула

(н.-лац. rhodotorula)

сумчаты грыб сям. цукраміцэтавых, які развіваецца ў глебе, вадаёмах, на лісці раслін.