Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

кіп

(лаоск. kip)

грашовая адзінка Лаоса, роўная 100 атам.

кі́па

(польск. kipa, ад ням. Кіере)

1) стос якіх-н. прадметаў (напр. к. газет);

2) упаковачная мера сыравіны (напр. к. пянькі).

кіпары́с

(гр. kyparissos)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. кіпарысавых, пашыранае ва ўмерана цёплых зонах Еўразіі, Паўн. Амерыкі, Паўн. Афрыкі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

кіпрэ́гель

(ням. Kippregel, ад kippen = перакідаць + Regel = лінейка)

геадэзічны вугламерны інструмент, які прымяняецца разам з мензулай для тапаграфічных здымкаў на мясцовасці.

кі́пу

(кечуа kipu = вузел)

вузельчыкавае пісьмо старажытных народаў Паўд. Амерыкі; уяўляла сабой вяроўку з прывязанымі каляровымі матузамі (колькасць і форма вузельчыкаў на іх мелі пэўны ўмоўны сэнс).