Verbum

кен

(яп. ken)

1) мера даўжыні ў Японіі, роўная 1,8 м;

2) асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Японіі.

кената́ф

(гр. kenotaphion, ад kenos = пусты + taphos = магіла)

надмагільны помнік, пастаўлены не на месцы пахавання нябожчыка (напр. калі чалавек загінуў на чужыне).

кенатро́н

(ад гр. kenos = пусты + -трон)

двухэлектродная электронная вакуумная лямпа, прызначаная для выпрамлення пераменнага току.

кена́ф

(цюрк. kenaf, ад перс. kanap)

травяністая расліна сям. мальвавых, пашыраная ў Індыі, Кітаі, Бразіліі, ЗША, з валакна якой вырабляюць шпагат, канаты, мешкавіну, а таксама валакно гэтай расліны.

кенгуру́

(англ. kangaroo, ад аўстрал. Kangaroo = назва вострава)

сумчатае аўстралійскае млекакормячае з доўгімі заднімі і кароткімі пярэднімі нагамі, якое перамяшчаецца скачкамі.

кенды́р

(тур. kendir = каноплі)

травяністая расліна сям. барвенкавых, пашыраная пераважна ў субтропіках, валакно якой выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці.

кеніяпітэ́к

(н.-лац. kenyapithecus)

вымерлая чалавекападобная малпа, блізкая да рамапітэка, якая жыла ў верхнім міяцэне.

кента́ўр

(гр. kentauros)

міфічная істота з конскім тулавам і чалавечымі галавой і торсам у старажытнагрэчаскай міфалогіі.

кентра́нтус

(н.-лац. kentranthus)

травяністая расліна сям. валяр’янавых з дробнымі ярка-чырвонымі або белымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Цэнтр. Еўропе і Міжземнамор’і; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

ке́нэль

[англ. cennel (coal)]

разнавіднасць сапрапеліту, якая змяшчае вялікую колькасць мікраспор.