Verbum

кайф, кейф

(ар. käyf)

1) стан ап’янення;

2) эфект задавальнення ад розных пачуццёвых уражанняў; прыемная бяздзейнасць і адпачынак.

кейнсія́нства

[ад англ. J. Keynes = прозвішча англ. эканаміста (1883—1946)]

эканамічная тэорыя, якая абгрунтоўвае неабходнасць актыўнага ўмяшальніцтва ўмяшання дзяржавы ў гаспадарчую дзейнасць для забеспячэння бесперапыннага працэсу грамадскай вытворчасці.

ке́йпер

(ням. Keuper)

тоўшча страката-каляровых кантынентальных і лагунных адкладанняў верхняга трыясу на тэрыторыі Цэнтр. Еўропы.

кейф

гл. кайф.