Verbum

ві́ла

(лац. villa)

камфартабельны загарадны дом-асабняк з садам ці паркам.

вілае́т

(тур. vilâyet, ад ар. vilija = кіраваць)

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Турцыі, Алжыры, Тунісе.

вілане́ла

(іт. villanella, ад лац. villanus = сялянскі, вясковы)

1) неапалітанская песня шматгалосага складу;

2) лірычны верш цвёрдай страфічнай будовы.

віла́ны

(с.-лац. villani, ад лац. villa = сядзіба, маёнтак)

феадальна-залежныя сяляне ў краінах Зах. Еўропы перыяду сярэдневякоўя.

вілемі́т

(ад гал. Willem = імя галандскага караля)

мінерал класа сілікатаў, бясколерны, часам зеленаватага або чырванаватага колеру; руда цынку.

ві́ліс

(англ. willys, ад J. Willys = прозвішча амер. уладальніка аўтамабільнага прадпрыемства)

легкавая аўтамашына маркі Віліс, выпускалася ў 1943—1963 гг.

вілт

(англ. wilt = вянуць)

хвароба раслін, якая выклікаецца грыбамі вертыцыламі і фузарыямі.

вільчу́ра

(польск. wilczura)

воўчае футра ў феадальнай знаці Польшчы і Вялікага княства Літоўскага; апраналі найчасцей у дарогу.