Verbum

вібра-

(лац. vibro = дрыжу, вагаюся)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «вібрацыя».

вібрагра́ма

(ад вібра- + -грама)

запіс дрыжання цела, выкананы пры дапамозе вібрографа.

вібраізаля́цыя

(ад вібра- + ізаляцыя)

забеспячэнне плацін, машын і іншых аб’ектаў ад шкодных механічных ваганняў.

вібраскапі́я

(ад вібра- + -скапія)

даследаванне механічных ваганняў частак машын і канструкцый пры дапамозе вібраскопа.

вібраско́п

(ад вібра- + -скоп)

прыбор для назірання над механічнымі ваганнямі частак машын і канструкцый.

вібрастэ́нд

(ад вібра- + стэнд)

устаноўка для выпрабавання машын, апаратаў, прыбораў на вібрацыю.

вібра́та

(іт. vibrato, ад лац. vibrare = дрыжаць, вагацца)

спосаб выканання пры ігры на струнных музычных інструментах і пры спяванні, калі дрыжанне гуку, голасу дасягаецца дрыжаннем пальца левай рукі на струне або звязак галасавога апарата.

вібра́тар

(ад лац. vibrare = дрыжаць, вагацца)

1) прылада, прыстасаванне для ўтварэння рытмічных ваганняў;

2) адрэзак правадніка, па якім цячэ пераменны ток высокай частаты, што ўзбуджае электрамагнітныя ваганні.

вібратро́н

(ад вібра- + чпрон)

тое, што і механатрон.

вібратэрапі́я

(ад вібра- + тэрапія)

прымяненне механічных ваганняў (вібрацый) у лячэбных мэтах; адзін з метадаў фізіятэрапіі.