Verbum

біт

[англ. bit, ад bi(nary) = дваісты + (digi)t = знак, лічба]

адзінка вымярэння колькасці інфармацыі ў дваічнай сістэме злічэння, адпавядае інфармацыі, якую атрымліваюць пры ажыццяўленні адной з дзвюх роўнаверагодных падзей.

бітана́льнасць

(ад бі- + танальнасць)

адначасовае выкарыстанне дзвюх танальнасцей у розных галасах таго самага музычнага твора.

бітана́льны

(ад бі- + танальны)

скампанаваны ў дзвюх танальнасцях.

бітл

(англ. beatl, ад beat = біць)

удзельнік бітлза.

бітлз

(англ. beatles, ад beat = біць)

англійскі маладзёжны вакальна-інструментальны квартэт 60-х гадоў 20 ст., а таксама ўтвораны на яго ўзор ансамбль у Зах. Еўропе і Амерыцы.

бі́тнік

(англ. beat = біць, разбіваць)

удзельнік стыхійнага анархічна-бунтарскага руху моладзі ў ЗША, Англіі і іншых краінах у 50—60-х гг. 20 ст., якая выражала пратэст супраць рэчаіснасці парушэннем нормаў супольнага жыцця людзей.

біто́н

(фр. bidon)

высокая цыліндрычная пасудзіна з накрыўкай для вадкасцей.

бітумініза́цыя

(ад бітумы)

1) запаўненне трэшчын у грунтах і горных пародах расплаўленымі прыроднымі бітумамі;

2) разбурэнне арганічных рэчываў, у выніку якога ў іх павялічваецца колькасць вугляроду і ўтвараюцца парафіны і нафтэны.

бітуміно́зны

(лац. bituminosus = смаляны)

які ўтрымлівае ў сабе бітумы (напр. б. торф).

біту́мы

(лац. bitumen = горная смала)

прыродныя або штучныя цвёрдыя, вадкія і газападобныя смалістыя рэчывы ці прадукты іх перапрацоўкі.