Verbum

ахрале́хія

(н.-лац. ochrolechia)

накіпны сумчаты лішайнік сям. пертузарыевых, які расце на кары дрэў і кустоў, імхах, раслінных рэштках, мёртвай драўніне, зрэдку на камянях.

ахрама́т

(гр. achromatos = бясколерны)

аб’ектыў, у якім выпраўлена храматычная аберацыя, як у біноклях, аптычных прыцэлах і інш.

ахраматапсі́я

(ад гр. achromatos = бясколерны + opsis = зрок)

недахоп зроку, які заключаецца ў няздольнасці адрозніваць колеры (параўн. дальтанізм).

ахраматы́зм

(ад гр. achromatos = бясколерны)

здольнасць аптычнай сістэмы не раскладаць светлавога праменя на састаўныя колеры пры пераламленні.

ахраматы́чны

(гр. achromatos)

бясколерны, неафарбаваны.

ахрамаці́н

(ад а- + храмацін)

рэчыва ядра жывёльнай і расліннай клеткі, якое слаба афарбоўваецца пры гісталагічнай апрацоўцы (проціл. храмацін).

ахрамі́я

(ад а- + -храмія)

прыроджанае або набытае абясколерванне скуры, напр. пры альбінізме, пры некаторых захворваннях.

ахрапсо́ра

(н.-лац. ochropsora)

базідыяльны грыб сям. пукцыніевых, які развіваецца на лісці розных раслін.