Verbum

шафёр

(фр. chauffeur)

вадзіцель аўтамашыны.

шафра́н

(с.-лац. safranum, ад ар. za’farān)

1) травяністая расліна сям. касачовых з вузкім лісцем і сінявата-фіялетавымі кветкамі, пашыраная ў Міжземнамор’і; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная;

2) высушаныя рыльцы кветак гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца ў парфумерыі і як харчовая прыправа;

3) сорт яблыкаў.

шах

(перс. šāh = кароль)

1) тытул манарха ў некаторых краінах Усходу;

2) нападзенне якой-н. фігуры на караля праціўніка ў шахматнай гульні.

ша́хер-ма́хер

(ням. Schacher und Macher)

разм. махлярская здзелка, лоўкая ашуканская аперацыя.

шахінша́х

(перс. šāh-in-šāh = літар. кароль каралёў)

тытул манархаў у Іране з часоў Сасанідаў (дынастыя іранскіх шахаў 224—651 гг.).

ша́хматы

(перс. śâh mat = шах памёр)

1) гульня двух партнёраў на раздзеленай на 64 светлыя і цёмныя клеткі дошцы 16 белымі і 16 чорнымі фігурамі з мэтай аб’явіць мат каралю праціўніка;

2) набор фігур для такой гульні.

ша́хта

(ням. Schacht)

1) горна-прамысловае прадпрыемства, якое вядзе здабычу карысных выкапняў падземным спосабам;

2) месца здабычы карысных выкапняў, а таксама правядзення якіх-н. падземных работ;

3) вертыкальная падоўжаная поласць у некаторых канструкцыях (напр. ліфтавая ш.).

шацірава́ць

(ням. schattieren = адценьваць)

накладаць цені на малюнак (напр. штрыхамі).

ша́шка

(кабард. šašcho)

халодная зброя ў выглядзе доўгага, злёгку сагнутага клінка.

шашлы́к

(цюрк. šišlik)

страва з кавалачкаў мяса (часцей бараніны), нанізаных на металічны стрыжань (шампур) і засмажаных разам з кольцамі цыбулі.