Verbum

ізапо́ры

(ад іза- + гр. poros = ход, праход)

ізалініі векавых змен састаўляючых зямнога магнетызму.

ізапрапано́л

(ад іза- + прапан + -ол)

найпрасцейшы другасны спірт аліфатычнага рада; выкарыстоўваецца ў вытворчасці ацэтону.

ізапрапілбензо́л

(ад іза- + прапіл + бензол)

араматычны вуглевадарод, бясколерная вадкасць з пахам бензолу; выкарыстоўваецца ў вытворчасці фенолу, ацэтону, як растваральнік для лакаў і фарбаў.

ізапрэ́н

[ад іза- + пр(апіл)ен]

арганічнае злучэнне, ненасычаны вуглевадарод аліфатычнага рада, бясколерная, лятучая, гаручая вадкасць; выкарыстоўваецца пры вырабе каўчуку.

ізапрэно́іды

(ад ізапрэн + -оід)

група прыродных злучэнняў, якія ўтвараюцца ў жывых клетках з мевалонавай кіслаты.

ізара́хіі

(ад іза- + гр. rhachia = прыліў)

ізалініі вышыні марскіх прыліваў.

ізасе́йсты

(ад іза- + гр. seistos = Прыведзены ў ваганне)

ізалініі інтэнсіўнасці землетрасенняў.

ізасілабі́зм

(ад іза- + гр. syllabe = склад)

літ. аднолькавая колькасць складоў у вершах.

ізаспары́я

(ад іза- + спора)

утварэнне ў раслін спораў аднолькавага памеру; раўнаспоравасць.

ізаспо́ра

(н.-лац. isospora)

род прасцейшых падкласа какцыдый, унутрыклетачныя паразіты кішэчніка, узбуджальнікі какцыдыёзу.