Verbum

ста́туя

(лац. statua)

1) скульптурны вобраз чалавека або жывёлы, які звычайна размяшчаецца на пастаменце;

2) перан. халодны, пазбаўлены жыццёвай энергіі чалавек.

ста́тыка

(гр. statikos = які ўтрымлівае раўнавагу)

1) раздзел механікі, які вывучае законы раўнавагі цел;

2) стан спакою ці раўнавагі (проціл. дынаміка 2).

статы́ст

(іт. statista)

1) асоба, якая на сцэне выконвае пабочныя ролі без слоў;

2) перан. асоба, якая пасіўна, па чужой указцы ўдзельнічае ў чым-н.

статы́стыка

(ням. Statistik, ад лац. status = стан)

1) навука аб колькасных зменах у развіцці грамадства і народнай гаспадаркі, а таксама ўлік масавых з’яў;

2) метад колькасных даследаванняў;

матэматычная с. — раздзел матэматыкі, прысвечаны матэматычным метадам сістэматызацыі, апрацоўкі і выкарыстання статыстычных дадзеных для навуковых і практычных вывадаў;

дэмаграфічная с. — раздзел статыстыкі, які выкарыстоўвае статыстычны метад пры апрацоўцы дадзеных аб колькасці, складзе, размяшчэнні і руху насельніцтва.

статысты́чны

(ад статыстыка)

які мае адносіны да статыстыкі, выцякае з яе законаў або ажыццяўляецца метадам статыстыкі.

статы́чны

(гр. statikos = які ўтрымлівае раўнавагу)

нерухомы, які знаходзіцца ў стане спакою, раўнавагі.

ста́тэр

(гр. stater)

залатая манета ў Стараж. Грэцыі, роўная дзвюм драхмам.

стаўралі́т

(ад гр. stauros = крыж + -літ)

мінерал класа сілікатаў чырванавата-бурага, бура-чорнага і жоўтага колеру са шкляным бляскам.

стаўрамеду́зы

(н.-лац. stauromedusae)

атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл класа сцыфоідных; спалучаюць прыметы медузы і паліпа; жывуць каля берагоў, на дне.

стаўра́струм

(н.-лац. staurastrum)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. касмарыевых, якая пашырана паўсюдна ў прэсных водах, пераважна балотных.