Verbum

прэс-клу́б

(ад прэса + клуб)

клуб журналістаў.

прэс-пап’е́

(фр. presse-papier, ад presse = ціснуць + papier = папера)

1) прыналежнасць пісьмовага прыбора ў выглядзе драўлянага, мармуровага ці іншага бруска або выгнутай пласцінкі з лісткамі прамакаткі;

3) цяжкі прадмет з бронзы, мармуру, якім прыціскаюць паперы, дакументы, каб яны не раскідаліся.

прэс-рэлі́з

(англ. press-release = выпуск для прэсы)

спецыяльныя бюлетэні для работнікаў органаў масавай інфармацыі.

прэс-фо́рма

(ням. Pressform)

прыстасаванне для вырабу аб’ёмных рэчаў, дэталей шляхам прасавання.

прэс-цэ́нтр

(ад прэс + цэнтр)

1) орган з’езду, міжнароднай або іншай нарады, спартыўных спаборніцтваў, які забяспечвае карэспандэнтаў і каментатараў радыё і тэлебачання інфармацыяй;

2) цэнтр журналістаў, дзе-н. акрэдытаваных.

прэ́тар

(лац. praetor)

прадстаўнік вышэйшай судовай улады ў Стараж. Рыме.

прэтарыя́нцы

(лац. praetoriani)

1) салдаты асабістай варты прэтара ў Стараж. Рыме, а потым — салдаты імператарскай гвардыі;

2) перан. наёмныя войскі, якія служаць апорай улады, заснаванай на насіллі.

прэто́рый

(лац. praetorium)

1) месца ў вайсковым лагеры старажытнарымскай арміі, дзе знаходзілася палатка палкаводца;

2) ваенная рада пры старажытнарымскім палкаводцы.

прэто́рыя

[лац. praetoria (cohors) = прэтарыянская варта]

аддзел прэтарыянцаў.

прэтэндава́ць

(польск. pretendować, ад лац. praetendere)

1) дамагацца чаго-н., прад’яўляць свае правы на што-н. (напр. п. на асобае становішча);

2) прыпісваючы сабе якія-н. якасці, дамагацца прызнання іх іншымі (напр. п. на дасціпнасць).