Verbum

кінеты́зм

(ад гр. kinetikos = рухомы)

мастацтва, якое стварае складаныя рухомыя канструкцыі, дзе спалучаюцца і выкарыстоўваюцца ўласцівасці і якасці архітэктуры, скульптуры, жывапісу, часам кіно, а таксама гук і пераменнае святло.

кіне́тыка

(гр. kinetikos = рухальны)

раздзел тэарэтычнай механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

кінеты́чны

(гр. kinetikos)

1) які мае адносіны да кінетыкі;

2) звязаны з рухам;

к-ая энергія — энергія цела, якое рухаецца, энергія механічнага руху.

кінжа́л

(рус. кинжал, ад тур., кр.-тат. chandžar < ар. chandžar)

халодная зброя ў выглядзе вострага з двух бакоў клінка.

кі́нікі

(гр. kynikoi)

старажытнагрэчаская філасофская школа, якая мела пэўныя матэрыялістычныя тэндэнцыі, зняважліва адносілася да ўсякіх сацыяльных сувязей, звычаяў і набыткаў культуры.

кінка́н

(яп. kinkan)

пладовае дрэва або куст сям. рутавых, пашыраныя ва Усх. Азіі.

кіно́

(ням. Kino, ад гр. kineo = рухаю)

1) род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі падзей рэчаіснасці; кінамастацтва;

2) тое, што і кінафільм;

3) тое, што і кінатэатр.

кіно́лаг

(ад кіналогія)

спецыяліст у галіне кіналогіі.