Verbum

стата́рны

(лац. statarius)

нерухомы;

с-ае чытанне — навучальнае чытанне тэксту з падрабязным яго разглядам (параўн. курсорны).

статарэцэ́птары

(ад гр. statos = які стаіць + рэцэптары)

спецыялізаваныя клеткі, якія фіксуюць змены становішча цела або яго частак у прасторы.

статаско́п

(ад гр. statos = які стаіць + -скоп)

барометр для вымярэння нязначных змен атмасфернага ціску ў час аэрафотаздымкі.

статацы́сты

(ад гр. statos = які стаіць + цыста)

1) слыхавыя пузыркі, органы раўнавагі беспазваночных жывёл;

2) клеткі раслін, у якіх утвараюцца статаліты.

статс-да́ма

(гал. staatsdame)

вышэйшае прыдворнае званне жанчыны з прывілеяванага саслоўя, якая ўваходзіла ў світу каранаванай асобы ў царскай Расіі.

статс-сакрата́р

(ням. Staatssekretar, ад Staat = дзяржава + Sekretar = сакратар)

1) ганаровае прыдворнае званне вышэйшых чыноўнікаў у царскай Расіі;

2) назва міністраў і вышэйшых урадавых асоб у некаторых краінах.

ста́тус

(лац. status)

прававое становішча, стан (напр. дыпламатычны с., с. незалежнасці дзяржавы).

ста́тус-кво́

(лац. status quo)

становішча, якое існавала раней або існуе цяпер; становішча без змен.

ста́ту́т

(польск. statut, ад лац. statutum)

1) звод палажэнняў, якія вызначаюць структуру, прынцыпы і парадак дзейнасці якой-н. арганізацыі, установы;

2) звод правіл, якія рэгулююць парадак выканання ці прымянення чаго-н. (напр. вайсковы c.);

3) звод законаў у некаторых краінах Еўропы 14—18 ст. (напр. С. Вялікага княства Літоўскага).

статуэ́тка

(фр. statuette, ад лац. statua = статуя)

невялікая скульптурная фігурка, якая звычайна служыць упрыгожаннем.