Verbum

біліне́йны

(ад бі- + лінія)

двухлінейны.

білірубі́н

(н.-лац. bilirubinum, ад лац. bilis = жоўць + ruber = чырвоны)

адзіп 3 жоўцевых пігментаў чалавека і драпежных жывёл, які надае жоўці залацістую афарбоўку.

білірубінемі́я

(ад білірубін + -емія)

наяўнасць павышанай колькасці білірубіну ў крыві, што заўважаецца пры захворваннях печані.

білірубінуры́я

(ад білірубін + -урыя)

наяўнасць павышанай колькасці білірубіну ў мачы, што заўважаецца пры механічнай жаўтусе.

білітра́ст

[ад лац. bilis = жоўць + (кан)траст]

кантрастнае рэчыва, якое змяшчае ёд; выкарыстоўваецца пры рэнтгеналагічных даследаваннях жоўцевага пузыра і жоўцевых шляхоў.

біло́н

(фр. billon)

1) нізкапробнае серабро, якое ідзе на чаканку разменнай манеты;

2) непаўнацэнная разменная манета.

біль

(англ. bill)

праект закона, унесенага ўрадам або членам парламента ў ЗША, Англіі і некаторых іншых краінах.

більбаке́

(фр. bilboquet)

гульня прывязаным да палачкі шарыкам, які падкідаецца і ловіцца на канец палачкі або ў сподачак.

більгарцыёз

(ад ням. T. Bilharz = прозвішча ням. урача 19 ст.)

захворванне мачавых шляхоў і кішэчніка, выкліканае глістамі трэматодамі.

більдапара́т

(ням. Bildapparat)

устарэлая назва фотатэлеграфа.