Verbum

бікс

(ням. bixen = браць з сабой)

металічная скрынка, у якой стэрылізуюць (змясціўшы ў аўтаклаў) і захоўваюць стэрыльны перавязачны матэрыял, аперацыйную бялізну.

білабія́льны

(ад бі- + лабіяльны)

лінгв. губна-губны зычны гук (напр. б, п, м).

білатэра́льнасць

(ад білатэральны)

сіметрыя ў арганізмаў, цела якіх можна ўяўна падзяліць на аднолькавыя правую і левую палавіны.

білатэра́льны

(ад бі- + лац. lateralis = бакавы)

двухбаковы.

біле́т

(фр. billet)

1) дакумент на права праезду, уваходу, карыстання чым-н.;

2) дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці да якой-н. арганізацыі або пра адносіны да якіх-н. абавязкаў (напр. прафсаюзны б., ваенны б.);

3) картка з пытаннямі на экзаменах.

білецёр

(фр. billeteur)

службовая асоба, якая кантралюе наяўнасць білетаў у кіно, тэатрах, на транспарце і г.д.

білівердзі́н

(ад лац. bilis = жоўць + фр. vert, verd = зялёны)

адзін з асноўных пігментаў жоўці чалавека і драпежных жывёл, які мае зялёны колер.

білігно́ст

(ад лац. bilis = жоўць + гр. gnostes = знаўца)

кантрастнае рэчыва, якое выкарыстоўваюць пры рэнтгеналагічных даследаваннях жоўцевых шляхоў і жоўцевага пузыра.

білінгві́зм

(ад лац. bilinguis = двухмоўны)

валоданне і папераменнае карыстанне асобай або калектывам дзвюма мовамі; двухмоўе (напр. беларуска-рускі б. на Беларусі, французска-англійскі б. у Канадзе).

білінгвісты́чны

(лац. bilinguis)

двухмоўны.