Verbum

прэпазі́цыя

(лац. praepositio = пастаноўка ўперадзе)

лінгв. становішча слова або сказа перад іншым словам або сказам, звязаным з ім (параўн. постпазіцыя).

прэпарава́ць, прэпары́раваць

(лац. praeparare = гатаваць)

1) апрацоўваць жывёльны або раслінны арганізм для вырабу з яго прэпаратаў;

2) перан. падрыхтоўваць што-н., апрацоўваючы пэўным чынам (напр. п. аўтарскі тэкст).

прэпара́т

(лац. praeparatus = прыгатаваны)

1) частка жывёльнага ці расліннага арганізма, прыгатаваная для даследавання;

2) прадукт лабараторнага або фабрычнага вырабу лячэбнага ці іншага прызначэння (напр. медыцынскі п).

прэпара́тар

(лац. praeparator = які падрыхтоўвае)

той, хто займаецца прэпараваннем чаго-н., вырабляе прэпараты.

прэпары́раваць

гл. прэпараваць.

прэпры́нт

(англ. preprint, ад лац. prae = спераду + англ. print = адбітак)

адбітак тэксту навуковага даклада ці артыкула, надрукаваны сродкамі так званай аператыўнай паліграфіі невялікім тыражом для хуткага азнаямлення з ім вузкага кола спецыялістаў.

прэрагаты́ва

(польск. prepogatywa, ад лац. praerogativa)

выключнае права, якое належыць якому-н. дзяржаўнаму органу або адказнай асобе.

прэрафаэлі́ты

[ад лац. prae = раней, перад + іт. Raffaello = імя іт. мастака (1483—1530)]

англійскія мастакі і паэты, якія ў 1848 г. аб’ядналіся ў групу, што імкнулася адрадзіць мастацтва дарафаэлеўскага часу (перыяду сярэдневякоўя і ранняга Адраджэння).

прэрыа́ль

(фр. prairial, ад prairie = луг)

дзевяты месяц года (з 20—21 мая па 18—19 чэрвеня) французскага рэспубліканскага календара, які дзейнічаў у 1793—1805 гг.

прэ́рыя

(фр. prairie)

вялікі стэп у Паўн. Амерыцы.