Verbum

керамзітабето́н

(ад керамзіт + бетон)

лёгкі бетон, атрыманы з керамзіту і цэменту.

кера́міка

[гр. keramike (techne) = ганчарнае майстэрства]

1) агульная назва розных вырабаў з абпаленай гліны (маёліка, тэракота, фарфор, фаянс і інш.);

2) маса, з якой атрымліваюць такія вырабы;

3) ганчарная вытворчасць.

керамі́т

(ад гр. keramis = чаратца)

выпаленая цэгла-брусчатка.

керамі́чны

(гр. keramikos)

які мае адносіны да керамікі; зроблены з керамікі.

кераргіры́т

(ад гр. keras = рог + argyros = серабро)

мінерал класа самародных металаў бурага, жаўтаватага, зеленаватага колеру; руда серабра.

кератако́кус

(н.-лац. keratococcus)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. анкістрадэсмавых, якая трапляецца ў сырых месцах, каля асновы дрэў, у вадаёмах.

кератапла́стыка

(ад гр. keras, -atos = рог + пластыка)

перасадка рагавіцы вока пры бельмах з мэтай вяртання зроку.

кератафі́р

[ад гр. keras, -atos = рог + (пар)фір]

магматычная горная парода, якая складаецца з дробназярністай масы і ўкрапаных крышталёў, пераважна альбіту.

керато́з

(ад гр. keras, -atos = рог)

патаўшчэнне рагавога слоя скуры, характэрнае для шэрагу незапаленчых захворванняў яе.

кератынатро́фы

(ад гр. keras, -atos = рог + -трофы)

група грыбоў, якія пасяляюцца на поўсці, рагах і капытах жывёл, пер’і птушак, рагавых тканках чалавека (напр. трыхафітон, ктэнаміцэс, мікраспорыум, эпідэрмафітон); узбуджальнікі мікозаў.