Verbum

прэфарма́цыя

(ад лац. preformare = утвараць наперад)

распаўсюджаная ў біялогіі 18 ст. тэорыя, паводле якой у палавых клетках у гатовым выглядзе знаходзіцца цалкам сфарміраваны зародак, а далейшае развіццё яго заключаецца толькі ў павелічэнні памераў.

прэфармі́зм

(ад лац. preformare = утвараць наперад)

вучэнне аб наяўнасці ў палавых клетках матэрыяльных структур, якія прадвызначаюць развіццё зародка і ўласцівасці будучага арганізма.

прэфе́кт

(лац. praefectus = начальнік)

1) асоба, якая займала вайсковую, адміністрацыйную, судовую або гаспадарчую пасаду ў Стараж. Рыме;

2) прадстаўнік цэнтральнага ўрада ў правінцыях, дэпартаментах, прэфектурах некаторых краін;

3) начальнік паліцыі ў некаторых краінах Зах. Еўропы.

прэфекту́ра

(лац. prefectura)

1) адміністрацыйная адзінка ў старажытнарымскай імперыі;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзін ка ў некаторых краінах, напр. у Японіі;

3) службовае памяшканне прэфекта, яго канцылярыя.

прэфера́нс

(фр. preference = літар. перавага, ад лац. praeferre + аддаваць перавагу)

трохасабовая (або чатырохасабовая) картачная гульня.

прэферэнцы́йны

(лац. praeferens, -ntis = які аддае перавагу)

які мае адносіны да прэферэнцыі, заснаваны на ёй.

прэферэ́нцыя

(фр. préférence = перавага, ад лац. praferre = аддаваць перавагу)

перавага, прывілея, ільгота, якая даецца каму-н.

прэ́фікс

(лац. praefixus = прымацаваны спераду)

лінгв. прыстаўка.

прэфі́кс

(фр. prefix)

датэрміновы плацеж па вэксалю.

прэфікса́цыя

(ад прэфікс)

спосаб утварэння слоў шляхам далучэння прэфікса.