Verbum

страфамені́ды

(н.-лац. strophomenida)

атрад вымерлых замковых брахіяподаў, якія жылі ў ардовіку — трыясе.

страфа́нт

(н.-лац. strophanthus, ад гр. strophe = кружэнне + anthos = кветка)

ліяна або кустовая расліна сям. барвінкавых, пашыраная ў вільготных трапічных лясах Афрыкі і Азіі; дае страфанцін.

страфанці́н

(ад страфант)

лякарства з насення страфанту, кендыру, адонісу і некаторых іншых раслін, якое выкарыстоўваецца пры сардэчнай недастатковасці.

страфа́рыя

(н.-лац. stropharia)

шапкавы базідыяльны грыб сям. страфарыевых, які расце на глебе, адмерлай драўніне, раслінных рэштках, у лясах, на лугах; ядомы.

страфо́іда

(ад гр. strophos = кручаная стужка + -оід)

алгебраічная крывая трэцяга парадку.

стро́біл

(гр. strobilos = сасновая або яловая шышка)

спараносны каласок у многіх вышэйшых раслін, напр. насенных, плавунападобных, хвашчовых.

стро́біла

(гр. strobilos = сасновая або яловая шышка)

1) цела стужачнага чарвяка, якое складаецца з членікаў;

2) стадыя развіцця сцыфамедуз.

стро́ма

(гр. stroma = падсцілка)

асноўная апорная структура органаў, тканак і клетак жывёл і раслін, напр. злучальная тканка залоз, бялковая аснова эрытрацытаў, спляценне гіфаў у многіх сумчатых грыбоў.

стро́нцый

(н.-лац. strontium, ад Strontian = назва мястэчка ў Шатландыі)

хімічны элемент, лёгкі серабрыста-белы метал, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы і лабараторных работах.

строп

(англ. strop = пятля, рэмень)

1) прасцейшае прыстасаванне ў выглядзе каната з крукамі для пад’ёму грузаў;

2) трос для падвешвання гандолы да дырыжабля, аэрастата, для ўтрымання чалавека або грузу на парашуце.