Verbum

сталебето́н

(ад сталь + бетон)

бетон з напаўняльнікам са стальных апілак.

стало́н

(ад лац. stolo, -lonis = каранёвы атожылак)

падземны бакавы атожылак без дадатковых каранёў, на якім развіваюцца клубні (напр. у бульбы), цыбуліны і інш.

сталь

(ням. Stahl)

цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам.

стальва́га

(ням. Stellwage)

трайны ворчык для параконнай запрэжкі.

стальма́х, стэ́льмах

(ст.польск. stelmach, stalmach, ад ням. Stellmacher)

рамеснік, які робіць калёсы, сані.

сталю́га

(польск. staluga, ад ням. Stellage)

1) прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі, для пілавання дроў; козлы;

2) сталярны варштат.

стаматало́гія

(ад гр. stoma, -atos = рот + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае захворванні органаў поласці рота (зубоў, сківіц і інш.).

стаматаско́п

(ад гр. stoma, -atos = рот + -скоп)

прыбор з люстэркам для агляду поласці рота.

стамато́лаг

(ад гр. stoma, -atos = рот + -лаг)

спецыяліст у галіне стаматалогіі.

стаматы́т

(ад гр. stoma, -atos = рот)

запаленне слізістай абалонкі поласці рота.