Verbum

кена́ф

(цюрк. kenaf, ад перс. kanap)

травяністая расліна сям. мальвавых, пашыраная ў Індыі, Кітаі, Бразіліі, ЗША, з валакна якой вырабляюць шпагат, канаты, мешкавіну, а таксама валакно гэтай расліны.

кенгуру́

(англ. kangaroo, ад аўстрал. Kangaroo = назва вострава)

сумчатае аўстралійскае млекакормячае з доўгімі заднімі і кароткімі пярэднімі нагамі, якое перамяшчаецца скачкамі.

кенды́р

(тур. kendir = каноплі)

травяністая расліна сям. барвенкавых, пашыраная пераважна ў субтропіках, валакно якой выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці.

кеніяпітэ́к

(н.-лац. kenyapithecus)

вымерлая чалавекападобная малпа, блізкая да рамапітэка, якая жыла ў верхнім міяцэне.

кента́ўр

(гр. kentauros)

міфічная істота з конскім тулавам і чалавечымі галавой і торсам у старажытнагрэчаскай міфалогіі.

кентра́нтус

(н.-лац. kentranthus)

травяністая расліна сям. валяр’янавых з дробнымі ярка-чырвонымі або белымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Цэнтр. Еўропе і Міжземнамор’і; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

ке́нэль

[англ. cennel (coal)]

разнавіднасць сапрапеліту, якая змяшчае вялікую колькасць мікраспор.

ке́пі

(фр. képi)

1) фуражка з невялікім цвёрдым донцам і прамым казырком (у арміях некаторых краін і ў рускіх гімназістаў 19 ст.);

2) мужчынскі летні мяккі галаўны ўбор з казырком без аколыша.

керага́з

[рус. керогаз, ад керо(синовый) газ]

бясшумны прымус, у якім згарае газа.

керамзі́т

(ад гр. keramos = гліна)

порысты будаўнічы матэрыял у выглядзе гравію, шчэбню або пяску, які вырабляецца паскораным абпальваннем легкаплаўкіх глін.