Verbum

прэпары́раваць

гл. прэпараваць.

прэпры́нт

(англ. preprint, ад лац. prae = спераду + англ. print = адбітак)

адбітак тэксту навуковага даклада ці артыкула, надрукаваны сродкамі так званай аператыўнай паліграфіі невялікім тыражом для хуткага азнаямлення з ім вузкага кола спецыялістаў.

прэрагаты́ва

(польск. prepogatywa, ад лац. praerogativa)

выключнае права, якое належыць якому-н. дзяржаўнаму органу або адказнай асобе.

прэрафаэлі́ты

[ад лац. prae = раней, перад + іт. Raffaello = імя іт. мастака (1483—1530)]

англійскія мастакі і паэты, якія ў 1848 г. аб’ядналіся ў групу, што імкнулася адрадзіць мастацтва дарафаэлеўскага часу (перыяду сярэдневякоўя і ранняга Адраджэння).

прэрыа́ль

(фр. prairial, ад prairie = луг)

дзевяты месяц года (з 20—21 мая па 18—19 чэрвеня) французскага рэспубліканскага календара, які дзейнічаў у 1793—1805 гг.

прэ́рыя

(фр. prairie)

вялікі стэп у Паўн. Амерыцы.

прэс

(фр. presse, ад лац. pressus = ціск)

1) машына для апрацоўкі матэрыялаў ціскам;

2) прылада для выціскання вадкасці з чаго-н.;

3) перан. тое, што прыгнятае каго-н., што-н. (напр. цэнзурны п.).

прэ́са

(фр. presse)

агульная назва перыядычнага друку (газет, часопісаў і інш.).

прэсарэцэ́птары

(ад лац. pressus = ціск + рэцэптары)

чуллівыя нервовыя заканчэнні ў сценках крывяносных сасудаў, полых унутраных органах, якія ўспрымаюць змяненні ціску.

прэсбітэ́рый

(п.-лац. presbyterium)

падвышэнне для алтара ва ўсходняй частцы каталіцкага храма.