Verbum

прэзента́цыя

(лац. praesentatio)

падача, прадстаўленне для аплаты грашовага дакумента.

прэзенты́зм

(лац. praesens, -ntis = цяперашні час)

кірунак у метадалогіі гісторыі, які разглядае гістарычную навуку не як адлюстраванне рэальнага працэсу развіцця грамадства, а як выражэнне ідэалагічных адносін сучаснасці.

прэзерваты́ў

(лац. praeservativus = які ахоўвае)

прыстасаванне, якое прымяняецца для засцеражэння ад цяжарнасці і венерычных хвароб.

прэзерва́цыя

(лац. praeservatio)

засцеражэнне ад чаго-н.

прэзе́рвы

(лац. praeservo = ахоўваю, засцерагаю)

1) расфасаваныя і герметызаваныя харчовыя прадукты, якія, у адрозненне ад кансерваў, не падвергнуты пастэрызацыі або стэрылізацыі, а захоўваюцца дзякуючы прымяненню кансервуючых рэчываў;

2) святлоахоўныя акуляры.

прэзі́дыум

(лац. praesidium = абарона; старшынства)

1) выбарны орган, які кіруе сходам, нарадай, канферэнцыяй, а таксама асобы, якія ўваходзяць у такі орган;

2) кіруючы орган некаторых арганізацый і ўстаноў, а таксама асобы, якія ўваходзяць у такі орган.

прэзідэ́нт

(лац. praesidens, -ntis = літар. які сядзіць наперадзе)

1) выбраны на пэўны час кіраўнік дзяржавы ў большасці краін з рэспубліканскай формай праўлення;

2) кіраўнік буйной установы, таварыства, фірмы.

прэзінджа́нтрап

(ад лац. prae = перад + зінджантрагі)

выкапнёвы высокаразвіты чалавекападобны прымат, які некаторыя вучоныя адносяць да старажытнейшых людзей.

прэзумпты́ўны

(лац. praesumptivus);

п-ыя зачаткі — вобласці яйца або ранняга зародка, з якіх развіваюцца тыя або іншыя органы.

прэзу́мпцыя

(лац. praesumptio = меркаванне)

1) адзін з прынцыпаў судаправядзення, згодна з якім абвінавачваемы лічыцца невінаватым да таго часу, пакуль яго віна не будзе даказана ва ўстаноўленым законам парадку;

2) меркаванне, здагадка.