Verbum

прэвенты́ўны

(фр. preventif, ад лац. praeventivus)

папераджальны, засцерагальны;

п-ая вайна — вайна, якая нібыта мае мэтай папярэдзіць або прадухіліць напад праціўніка, а ў сапраўднасці з’яўляецца формай агрэсіі.

прэве́нцыя

(лац. praeventio)

папярэджанне злачынства.

прэдыка́т

(лац. praedicatum)

1) паняцце, якое раскрывае змест прадмета суджэння і азначае яго;

2) лінгв. выказнік.

прэдыкаты́ўны

(лац. praedicativus)

які мае адносіны да прэдыката, з’яўляецца прэдыкатам.

прэдыка́цыя

(лац. praedicatio)

1) вызначэнне, раскрыццё зместу суб’екта прэдыкатам;

2) лінгв. устанаўленне прэдыкатыўнай сувязі паміж членамі сказа.

прэ́зенс

(лац. praesens)

лінгв. цяперашні час.

прэзе́нт

(фр. présent, ад лац. praesentare = дарыць)

падарунак, гасцінец.

прэзента́бельны

(фр. presentable)

відны, паважны, самавіты (напр. п. выгляд).

прэзентава́ць

(польск. prezentować, ад лац. praesentare)

зрабіць падарунак, падарыць.

прэзента́нт

(ад лац. praesentare = перадаваць, уручаць)

той, хто прад’яўляе грашовы дакумент (вэксаль і інш.).