Verbum

прынц-ко́нсарт

(англ. prince consort)

муж законнай каралевы.

прыстэ́ла

(н.-лац. pristella)

рыба атрада карпападобных, якая пашырана ў невялікіх стаячых або малапраточных вадаёмах на поўначы Паўд. Амерыкі; вядома як акварыумная.

прытча́рдыя

(н.-лац. pritchardia)

пальма з калонападобным ствалом і веерным лісцем, пашыраная ў вільготных трапічных лясах на Гавайскіх астравах і на астравах Фіджы, Туамоту.

прыфі́кс

(фр. ргіх fixe = цвёрдая цана)

цана, якая не падлягае ні зніжэнню, ні павышэнню.

прыяра́т

(іт. priorato)

орган гарадскога кіравання некаторых сярэдневяковых гарадоў-камун Сярэд. Італіі (Фларэнцыі, Арэца, Вальтэры і інш.).

прыярытэ́т

(ням. Priorität, ад лац. prior = першы)

1) першынство, першае месца па часе ў адкрыцці, вынаходніцтве, фармуліроўцы якой-н. ідэі;

2) пераважнае права на што-н., пераважаючае значэнне чаго-н.

прэадапта́цыя

(ад лац. prae = спераду + адаптацыя)

з’яўленне ў арганізме жывёл і раслін прымет, якія не маюць першаснага прыстасавальнага значэння, але ў змененых умовах існавання могуць стаць карыснымі.

прэа́мбула

(фр. préambule, ад лац. preambulus = які наперадзе)

1) прадмова, уступная частка якога-н. міжнароднага дакумента;

2) перан. пераход да якой-н. размовы, уступ да бяседы (напр. жартаўлівая п.).

прэбе́нда

(с.-лац. praebenda = тое, што павінна быць дадзена)

даходы і маёмасць, якія даюцца прывілеяванай частцы каталіцкага духавенства за выкананне абавязкаў, звязаных з займаемай займанай пасадай.

прэвалі́раваць

(ням. prävalieren, ад лац. praevalere = пераважаць, перавышаць)

мець перавагу, пераважаць.