Verbum

прынсе́пія

(н.-лац. prinsepia)

лістападная кустовая расліна сям. ружавых з калючымі галінамі, прадаўгаватым лісцем і жоўтымі духмянымі кветкамі, пашыраная на Далёкім Усходзе, у Кітаі і Гімалаях; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

пры́нтэр

(англ. printer = друкар)

друкарскае ўстройства электронна-вылічальнай машыны для вываду літарна-лічбавай інфармацыі.

пры́нтэрны

(ад прынтэр)

1) друкарскі (апарат, устройства і г.д.);

2) які абазначае прыналежнасць да прынтэра (шрыфт, стужка, папера і г.д.).

прынц

(ням. Prinz, ад лац. princeps = галава, валадар)

член каралеўскай сям’і.

пры́нцып

(лац. principium = аснова, пачатак)

1) асноўнае, зыходнае палажэнне якой-н. навукі, тэорыі (напр. дэмакратычны п. кіраўніцтва);

2) перакананне, пункт погляду;

3) асноўная асаблівасць будовы якога-н. механізма (напр. п. дзеяння машыны).

прынцыпа́л

(лац. principalis = галоўны)

1) уст. начальнік, гаспадар у адносінах да падначаленых;

2) асоба, ад імя якой і за кошт якой дзейнічае агент, прадстаўнік.

прынцыпа́т

(лац. principatus = кіруючая роля, імператарская ўлада)

форма дзяржаўнага кіравання ў Стараж. Рыме (1 ст. да н.э. — 2 ст. н.э.), пры якой захоўваліся рэспубліканскія ўстановы, але фактычна ўлада належала імператару, што лічыўся першым сярод роўных.

прынцыпо́вы

(ад прынцып)

1) звязаны з прынцыпамі, заснаваны на прынцыпах;

2) які строга прытрымліваецца прынцыпаў, кіруецца імі ў сваіх паводзінах.

пры́нцэпс

(лац. princeps = першы)

асоба, у руках якой засяроджвалася ўлада ў перыяд старажытнарымскага прынцыпату.

прынцэ́са

(ням. Prinzessin, фр. princesse)

тытул дачкі караля або жонкі прынца.