Verbum

ратве́йлер

(ням. Rottweiler, ад Rottweil = назва горада ў Германіі)

парода службовых сабак, выведзеная ў Германіі ў пач. 20 ст.

ра́тман

(ням. Ratmann)

член гарадской рады ў старажытных нямецкіх гарадах і ў гарадах, падначаленых тэўтонскаму ордэну, напр. у Рызе ў 12—14 ст.

рато́нда

(іт. rotonda = круглая)

1) круглая пабудова (храм, маўзалей, павільён, зала) звычайна з купалам і калонамі;

2) верхняе жаночае цёплае адзенне ў выглядзе доўгай накідкі без рукавоў, распаўсюджанае ў канцы 19 — пач. 20 ст.

рату́нак

(польск. ratunek, ад ням. Rettung)

1) дапамога, абарона, выручка;

2) магчымасць, сродак выратавацца, пазбавіцца ад чаго-н. небяспечнага, непрыемнага.

ра́туша

(польск. ratusz, ад ням. Rathaus)

1) орган самакіравання ў гарадах феадальнай Зах. Еўропы;

2) орган гарадскога самакіравання на Беларусі ў 14—17 ст., а таксама будынак, дзе ён размяшчаўся.

ратыфікава́ць

(с.-лац. ratificare)

ажыццяўляць ратыфікацыю.

ратыфіка́цыя

(лац. ratificatio)

зацвярджэнне органамі вышэйшай дзяржаўнай улады міжнароднага дагавору, заключанага ўпаўнаважанымі прадстаўнікамі дзяржаў.

ратыцы́ды

(ад фр. rat = пацук + -цыды)

хімічныя прэпараты для знішчэння пацукоў і мышэй.

рауво́льфія

(н.-лац. rauwolfia, ад L. Rauwolf = прозвішча ням. батаніка 16 ст.)

вечназялёная кустовая расліна сям. кутравых, пашыраная ў тропіках; змяшчае алкалоіды.

ра́унд

(англ. round = кола, круг)

1) трохмінутны перыяд у боксе, на працягу якога вядзецца бой;

2) перан. адносна самастойны этап, тур цяжкіх і працяглых перагавораў.