Verbum

прэзідэ́нт

(лац. praesidens, -ntis = літар. які сядзіць наперадзе)

1) выбраны на пэўны час кіраўнік дзяржавы ў большасці краін з рэспубліканскай формай праўлення;

2) кіраўнік буйной установы, таварыства, фірмы.

прэзінджа́нтрап

(ад лац. prae = перад + зінджантрагі)

выкапнёвы высокаразвіты чалавекападобны прымат, які некаторыя вучоныя адносяць да старажытнейшых людзей.

прэзумпты́ўны

(лац. praesumptivus);

п-ыя зачаткі — вобласці яйца або ранняга зародка, з якіх развіваюцца тыя або іншыя органы.

прэзу́мпцыя

(лац. praesumptio = меркаванне)

1) адзін з прынцыпаў судаправядзення, згодна з якім абвінавачваемы лічыцца невінаватым да таго часу, пакуль яго віна не будзе даказана ва ўстаноўленым законам парадку;

2) меркаванне, здагадка.

прэ́йсія

(н.-лац. preissia)

пячоначны мох сям. маршанцыевых, які расце на старых мураваных сценах, вільготных скалах, у сырых зацененых месцах.

прэйскура́нт

(ням. Preiskurant, ад ням. Preis = цана + фр. courant = цяперашні)

даведнік цэн на тавары.

прэка́рый

(лац. precarium = выпрашаная рэч)

права на карыстанне зямлёй, якое ў перыяд ранняга сярэдневякоўя даваў зямельны ўласнік на пэўны тэрмін па просьбе да яго.

прэ́кас

(фр. précoce, ад лац. praecox = скараспелы)

танкарунная парода авечак, выведзеная ў Францыі ў канцы 19 ст.

прэла́т

(ст.-польск. prełat, ад лац. praelatus = пастаўлены над кім-н.)

вышэйшая духоўная асоба (епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

прэліміна́рны

(ад прэлімінарыі)

папярэдні;

п. дагавор — папярэдні дагавор, у якім ваюючыя бакі вызначылі асноўныя палажэнні будучага мірнага дагавору.