Verbum

протазаало́гія

(ад прота- + заалогія)

тое, што і пратысталогія.

протаіерэ́й

(ад прота- + гр. hiereus = свяшчэннік)

свяшчэннік вышэйшага чыну.

протанеалі́т

(ад прота- + неаліт)

тое, што і мезаліт.

протанефры́дьп

(ад прота- + нефрыдыі)

органы выдзялення ў плоскіх, першаснаполасцевых і некаторых кольчатых чарвей, немерцінаў і ланцэтніка.

протапады́т

(ад прота- + гр. pus, podos = нага)

асноўная частка канечнасці членістаногіх.

протапекці́н

(ад прота- + пекціны)

субстанцыя, якая злучае абалонкі клетак у расліннай тканцы.

протаплатфо́рма

(ад прота- + платформа)

самая старажытная тэктанічная структура платформеннага тыпу, якая ўтварылася ў канцы этапа фарміравання протагеасінкліналей.

протапрэсві́тэр

(ад прота- + прэсвітэр)

галоўны свяшчэннік у некаторых вялікіх саборах.

протарэнеса́нс

(ад прота- + рэнесанс)

перыяд у гісторыі італьянскага мастацтва (13 — пач. 14 ст.), які характарызаваўся ростам свецкіх, рэалістычных тэндэнцый, зваротам да антычных традыцый.

протастрангілі́ды

(н.-лац. protostrongylidae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў; паразітуюць пераважна ў дыхальных шляхах аленяў, авечак, коз, зайцоў, трусоў.