Verbum

протапады́т

(ад прота- + гр. pus, podos = нага)

асноўная частка канечнасці членістаногіх.

протапекці́н

(ад прота- + пекціны)

субстанцыя, якая злучае абалонкі клетак у расліннай тканцы.

протаплатфо́рма

(ад прота- + платформа)

самая старажытная тэктанічная структура платформеннага тыпу, якая ўтварылася ў канцы этапа фарміравання протагеасінкліналей.

протапрэсві́тэр

(ад прота- + прэсвітэр)

галоўны свяшчэннік у некаторых вялікіх саборах.

протарэнеса́нс

(ад прота- + рэнесанс)

перыяд у гісторыі італьянскага мастацтва (13 — пач. 14 ст.), які характарызаваўся ростам свецкіх, рэалістычных тэндэнцый, зваротам да антычных традыцый.

протастрангілі́ды

(н.-лац. protostrongylidae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў; паразітуюць пераважна ў дыхальных шляхах аленяў, авечак, коз, зайцоў, трусоў.

протастылі́я

(ад прота- + -стылія)

рухомае злучэнне верхняй сківіцы з мазгавым чэрапам без удзелу пад’язычнай дугі; існавала ў старажытных рыб групы акантодаў.

протафібры́лы

(ад прота- + фібрылы)

тоненькія бялковыя ніткі, з якіх складаюцца фібрылы.

протацэра́тапс

(ад прота- + цэратапс)

невялікі рагаты дыназаўр (цэратапс), які меў толькі зачаткавы насавы рог.

протацэ́рэбрум

(ад прота- + лац. cerebrum = мозг)

пярэдні ўчастак галаўнога мозгу ў членістаногіх.