Verbum

прокалаге́ны

(ад гр. pro = спераду + калаген)

бялкі злучальнай тканкі чалавека і жывёл.

про́лаг

(гр. prologos)

царкоўная кніга, якая змяшчае жыція святых, павучанні, размешчаныя па днях года.

про́наас

(гр. pronaos)

паўадкрытая частка антычнага храма паміж уваходным порцікам і наасам.

про́нія

(гр. pronoia = апека)

феадальнае зямельнае ўладанне ў Візантыі ў 11—15 ст.

пронунсіяме́нта

(ісп. pronunciamiento, ад лац. pronuntio = аб’яўляю)

дзяржаўны ваенны пераварот у Іспаніі і Лац. Амерыцы.

про́паліс

(гр. propolis)

клейкае смалістае рэчыва, якое выпрацоўваецца меданоснымі пчоламі ў якасці будаўнічага матэрыялу; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

пропліяпітэ́к

(ад гр. pro = раней, перад + пліяпітэк)

выкапнёвая чалавекападобная малпа, якая жыла ў кайназоі.

пропрыярэцэ́птары

(ад лац. proprius = уласны + рэцэптары)

разнавіднасць інтэрарэцэптараў, рэцэптары, размешчаныя ў мышцах, звязках, сустаўных сумках (параўн. экстэрацэптары).

пропс

(англ. props = падпорка)

круглая, ачышчаная ад кары калода пэўнай даўжыні.

просапапе́я

(гр. prosopopiia)

стылістычны зварот, у якім прадмету надаюцца ўласцівасці, што яму рэальна не належаць; увасабленне.