Verbum

раманты́зм

(фр. romantisme)

1) кірунак у літаратуры і мастацтве канца 18 — першай чвэрці 19 ст., які ўзнік у барацьбе з класіцызмам і імкнуўся да паказу ідэальных герояў, іх інтарэсаў і пачуццяў;

2) творчы метад у літаратуры і мастацтве, прасякнуты імкненнем у яркіх вобразах паказаць высокае прызначэнне чалавека;

3) светапогляд, пранікнуты ідэалізацыяй рэчаіснасці, летуценнай сузіральнасцю.

рама́нтык

(фр. romantique)

1) паслядоўнік рамантызму;

2) той, хто схільны да летуценнасці, да ідэалізацыі людзей і жыцця.

рама́нтыка

(фр. romantique = рамантык)

1) незвычайнасць, нязведанасць чаго-н., якая выклікае эмацыянальныя, прыўзнятыя адносіны;

2) тое, што і рамантызм.

рамапітэ́к

(ад інд. Rama = імя героя індыйскага эпасу + -пітэк)

выкапнёвая чалавекападобная малпа, якая лічыцца найбольш старажытным продкам чалавека.

рама́рыя

(н.-лац. ramaria)

базідыяльны грыб сям. рагацікавых, які расце ў лісцевых і мяшаных лясах на глебе, часам на гнілой драўніне; некаторыя віды ядомыя.

рамбо́ід

(гр. rhomboeides = ромбападобны)

тое, што і паралелаграм.

рамбо́эдр

(ад ромб + -эдр)

паралелепіпед, усе грані якога з’яўляюцца роўнымі ромбамі.

рамбулье́

(фр. Rambouület = назва мясцовасці ў Францыі)

парода танкарунных авечак шэрсна-мяснога кірунку, выведзеная ў Францыі ў 18 ст.

рамбу́рс

(фр. rembourser = вяртаць затраты)

аплата купленага тавару, як правіла, праз пасрэдніцтва банка.

рамбурсава́ць

(фр. rembourser)

1) вяртаць даўгі, затраты;

2) аплачваць доўг праз трэцюю асобу.