Verbum

прафі́т

(фр. profït, ад лац. profectus = поспех)

уст. выгада, прыбытак.

прафітава́ць

(фр. profiter)

уст. атрымліваць выгаду, карысць.

прафо́рма

(лац. pro forma = для формы)

знешняя фармальнасць, выгляд, што-н. непатрэбнае, паказное (напр. гаварыць для праформы).

прафу́зія

(лац. profusio)

вялікая колькасць, празмернасць.

прафунда́ль

(ад лац. profundus = глыбокі)

глыбакаводная частка дна вадаёма, якая не падвяргаецца ўздзеянню хваляў; адзін з марфалагічных элементаў азёрнай чашы.

прахіро́н

(ад гр. procheiros = які знаходзіцца пад рукой)

практычнае кіраўніцтва для суддзяў, выдадзенае ў 879 г. у Візантыі на аснове кадыфікацыі Юстыніяна.

пра́ца

(польск. praca, ад чэш. práce)

1) дзейнасць чалавека, накіраваная на стварэнне матэрыяльных і культурных каштоўнасцей (напр. фізічная п., разумовая п.);

2) служба (напр. месца п.);

3) навуковы твор (напр. літаратуразнаўчая п., мовазнаўчая п).

працатэрапі́я

(ад праца + тэрапія)

прымяненне ў медыцыне працэсаў працы з мэтай аднаўлення працаздольнасці чалавека або функцый пэўных яго органаў.

працэду́ра

(фр. procédure, ад лац. procedere = рухацца наперад)

1) устаноўлены парадак дзеянняў для ажыццяўлення чаго-н. (напр. п. галасавання);

2) лячэбнае мерапрыемства, якое рэкамендуецца ўрачом (ванны, масаж і інш.).

працэ́нт

(лац. pro centum = за сто)

1) сотая доля ліку (абазначаецца знакам %); колькасць, якая вымяраецца ў сотых долях чаго-н.;

2) даход, які атрымліваецца на кожныя сто грашовых адзінак.