Verbum

біятло́н

(ад бі- + гр. athlon = змаганне, барацьба)

спартыўныя спаборнштвы, дзе лыжная гонка спалучаецца са стральбой з вінтоўкі на некалькіх агнявых рубяжах.

біято́нус

(ад бія- + тонус)

прыродны стан напружання, характэрны для ўсяго жывога.

біято́п

(ад бія- + -топы)

участак зямной паверхні з аднатыпнымі ўмовамі асяроддзя, населены біяцэнозам (напр. асаковае балота, заліўны луг, бярозавы гай).

біято́ра

(н.-лац. biatora)

накіпны сумчаты лішайнік сям. лецыдзеевых, які расце на кары дрэў, балотах, тарфяной глебе, валунах.

біятрансфарма́цыя

(ад бія + трансфармацыя)

1) змена спадчынных уласцівасцей бактэрыяльнай клеткі ў выніку пранікнення ў яе чужароднай ДНК;

2) пераўтварэнне энергіі сонечнай радыяцыі, якая ўлоўліваецца зялёнымі раслінамі, у іншыя віды;

3) біяхімічнае пераўтварэнне ядаў, што праніклі ў арганізм, у менш таксічныя рэчывы або больш таксічныя злучэнні, чым зыходнае рэчыва.

біятрафі́я

(ад бія- + -трафія)

харчаванне адных арганізмаў (біятрофаў) біямасай іншых арганізмаў.

біятро́н

(ад бія- + -трон)

камера з штучным кліматам для лячэння гіпертаніі і іншых хвароб.

біятро́фы

(ад бія- + -трофы)

арганізмы, якія жывяцца іншымі жывымі арганізмамі.

біяты́н

(ад гр. biote = жыццё)

вітамін Н, які ўваходзіць у склад ферментаў, што рэгулююць бялковы і тлушчавы абмен; змяшчаецца ў памідорах, дражджах, яечным жаўтку, печані, малацэ.

біяты́п

(ад бія- + тып)

сукупнасць арганізмаў у межах папуляцыі, якія характарызуюцца аднолькавым генатыпам і блізкім фенатыпам (напр. клон у раслін).