Verbum

біяста́нцыя

(ад бія- + станцыя)

навукова-даследчая ўстанова, дзе праводзіцца стацыянарнае вывучэнне раслін і жывёл у прыродных умовах.

біястратыграфі́чны

(ад біястратыграфія);

б-ая зона — слаі зямной кары, у кожным з якіх змяшчаецца пэўны комплекс скамянелых рэшткаў вымерлых арганізмаў, характэрны толькі для дадзенага слоя.

біястратыгра́фія

(ад бія- + стратыграфія)

раздзел стратыграфіі, які вывучае гісторыю жывых арганізмаў у пэўныя геалагічныя эры і перыяды на падставе скамянелых арганічных рэшткаў у слаях зямной кары.

біястро́м

(ад бія- + гр. stroma = насціл)

утварэнне ў выглядзе лінзы або пласта на дне мора з рэшткаў арганізмаў.

біястымуля́тары

(ад бія- + стымулятары)

рэчывы, якія стымулююць розныя праяўленні жыццядзейнасці арганізма.

біястэ́лы

(ад бія- + стэла)

вертыкальныя нагрувашчванні біястромаў або лінз арганічных вапнякоў у выглядзе слупоў або штокаў 2, якія ўтвараюцца на прыўзнятых участках дна вадаёмаў ад працяглага нарастання арганізмаў на адным месцы.

біясфе́ра

(ад бія- + сфера)

вобласць распаўсюджання жыцця на зямным шары.

біясферало́гія

(ад біясфера + -логія)

навука пра ўзнікненне, эвалюцыю, структуру і механізмы функцыянавання біясферы.

біятарэ́ла

(н.-лац. biatorella)

сумчаты грыб сям. акараспоравых, які развіваецца на пашкоджаных галінках і ствалах хвойных дрэў.

біятлані́ст

(ад біятлон)

спартсмен, які займаецца біятлонам.