Verbum

ранжы́р

(ням. Rangierung, ад фр. ranger = ставіць у рад)

1) пастаноўка людзей па росту ў адну шарэнгу;

2) перан. пэўны парадак у чым-н., устаноўлены правіламі і традыцыямі.

рант

(польск. rant, ад ням. Rand)

вузкая палоска скуры па краях абутку, да якой прымацоўваецца падэшва.

ранцье́

(фр. rentier, ад rente = рэнта)

асоба, якая жыве на працэнты з аддадзенага ў пазыку капіталу, з даходаў ад акцый, аблігацый і інш.

ра́нча

(ісп. rancho)

1) сядзіба ў краінах Лац. Амерыкі;

2) ферма, звычайна жывёлагадоўчая, у ЗША.

ранчэ́ра

(ісп. ranchero)

уладальнік ранча.