Verbum

прызмато́ід

(ад гр. prisma, -atos = тое, што распілавана + -оід)

мнагаграннік, дзве грані якога з’яўляюцца многавугольнікамі, а рэшта — трохвугольнікамі або трапецыямі.

пры́ма

(лац. prima = першая)

1) першая ступень гамы, а таксама галоўны тон трохгучча;

2) інтэрвал у межах адной ступені гукарада;

3) асоба або музычны інструмент, якія вядуць першую партыю ў ансамблі;

4) перан. вышэйшы гатунак.

прымадо́нна

(іт. primadonna = першая дама)

спявачка, якая выконвае першыя партыі ў оперы, аперэце.

пры́мас прыма́с

(лац. primas = галоўная асоба)

тытул галоўных епіскапаў у каталіцкай і англіканскай царкве.

прыма́т

(лац. primatus = першае месца, старшынство)

першынство, асноўнае значэнне.

прыматало́гія

(ад прыматы + -логія)

раздзел антрапалогіі, які вывучае прыматаў.

прыма́ты

(н.-лац. primates, ад лац. primates = найпершыя, самыя галоўныя)

атрад найбольш высокаарганізаваных млекакормячых, да якіх належаць малпы і людзі.

пры́ма-балеры́на

(іт. prima ballerina = першая балерына)

балерына, якая выконвае першыя ролі ў балеце.

прымітыві́зм

(ад прымітыў)

1) спрошчаны падыход да складанай з’явы;

2) нескладанасць па будове, па тэхніцы выканання;

3) кірунак у мастацтве, які характарызуецца наўмысным спрашчэннем выяўленчых сродкаў і выкарыстаннем форм прымітыўнага (першабытнага, народнага, дзіцячага) мастацтва.

прыміты́ў

(лац. primitivus = першапачатковы, першабытны)

1) нешта простае, неразвітае ў параўнанні з пазнейшым, больш дасканалым;

2) твор мастацтва з параўнальна невысокай тэхнікай выканання, які належыць да ранніх стадый развіцця культуры.