Verbum

керато́з

(ад гр. keras, -atos = рог)

патаўшчэнне рагавога слоя скуры, характэрнае для шэрагу незапаленчых захворванняў яе.

кератынатро́фы

(ад гр. keras, -atos = рог + -трофы)

група грыбоў, якія пасяляюцца на поўсці, рагах і капытах жывёл, пер’і птушак, рагавых тканках чалавека (напр. трыхафітон, ктэнаміцэс, мікраспорыум, эпідэрмафітон); узбуджальнікі мікозаў.

кераты́т

(ад гр. keras, -atos = рог)

запаленне рагавой абалонкі вока.

кераці́н

(ад гр. keras, -atos = рог)

бялковае рэчыва, састаўная частка рагавога слоя валасоў, ногцяў, капытоў, рагоў і інш.

ке́рвель, ке́рбель керве́ль, кербе́ль

(гал. kervel, ням. Kerbel)

травяністая расліна сям. парасонавых з зубчастым лісцем і дробнымі белымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная ў Еўразіі; лекавая, вострапрыпраўная і меданосная.

ке́рлінг

(англ. curling)

спартыўная гульня, мэта якой трапіць пушчанай па лёдзе бітой у намаляваную на ім мішэнь.

керме́ты

[ад кер(аміка) + мет(ал)]

матэрыялы, у якіх аб’яднаны ўласцівасці керамічных рэчываў (высокая цвёрдасць, тугаплаўкасць і інш.) і металаў (напр. значная цеплаправоднасць, пластычнасць).

керн

(ням. Kem)

1) парода, грунт, якія бяруць для пробы пустацелым інструментам, напр. бурам пры бурэнні свідравін;

2) пункт, які наносіцца кернерам пры разметцы загатовак для далейшай апрацоўкі.

ке́рнер

(ням. Körner)

слясарны інструмент у выглядзе завостранага стальнога стрыжня, які прымяняецца пры разметцы загатовак для далейшай апрацоўкі.