Verbum

віртуо́зны

(іт. virtuoso)

1) майстэрскі, дасканалы (напр. в-ая тэхніка ігры);

2) які патрабуе ўмелага, майстэрскага выканання (напр. в-ая п’еса).

віруле́нтнасць

(ад вірулентны)

хваробатворная ўласцівасць мікробаў.

віруле́нтны

(лац. virulentus = ядавіты)

хваробатворны, здольны выклікаць інфекцыйнае захворванне (пра мікробы).

вірусало́гія

(ад вірусы + -логія)

раздзел мікрабіялогіі, які вывучае вірусы.

вірусаскапі́я

(ад вірусы + -скапія)

метад мікраскапічнага вывучэння будовы вірусаў.

вірусо́лаг

(ад вірусы + -лаг)

спецыяліст у галіне вірусалогіі.

ві́русы

(лац. virus = яд)

найдрабнейшыя арганізмы, здольныя пранікаць у пэўныя жывыя клеткі і размнажацца толькі ўнутры гэтых клетак; узбуджальнікі заразных хвароб чалавека, жывёл і раслін.

вірылі́зм

(ад лац. virilis = мужчынскі)

з’яўленне ў жанчын другасных мужчынскіх палавых прыкмет, напр. вусоў, барады.

віры́раваць

(фр. virer)

надаваць фатаграфічнаму здымку з дапамогай віражу 3 пэўную афарбоўку.

вірыя́льны

(ад лац. vires = сілы);

в-ая тэарэма — тэарэма аб суадносінах кінетычнай і патэнцыяльнай энергій часціц фізічнай сістэмы, якія ўзаемадзейнічаюць паводле пэўнага закону;

в-ае ўраўненне стану — ураўненне стану рэальнага газу, у якім ціск газу пададзены па ступенях шчыльнасці газу.