Verbum

віні́л

(ням. Vinyl, ад лац. vinum = віно + гр. hyle = аснова)

аднавалентны радыкал этылену.

вінілацэта́т

(ад вініл + ацэтат)

арганічнае злучэнне, вінілавы эфір воцатнай кіслаты, бясколерная вадкасць; выкарыстоўваецца ў вытворчасці пластмас, лакаў, клеяў.

вінілацэтыле́н

(ад вініл + ацэтылен)

арганічнае злучэнне, ненасычаны вуглевадарод, газ, які лёгка ператвараецца ў бясколерную вадкасць; выкарыстоўваецца пры вырабе сінтэтычных каўчукоў, лакаў.

вінілбензо́л

(ад вініл + бензол)

тое, што і стырол.

вінілі́н

(ад вініл)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры фурункулах, карбункулах, апёках, запаленнях.

вінілхлары́д

(ад вініл + хларыд)

арганічнае злучэнне, бясколерны газ са слабым пахам хлараформу, выкарыстоўваецца пры вырабе сінтэтычных смол.

вініпла́ст

[ад віні(л) + пласт]

тэрмапластычны матэрыял, аснову якога складае полівінілхларыд; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, у будаўніцтве.

вініпо́р

[ад віні(л) + -пор]

пластмаса на аснове полістыролу.

ві́нкель

(ням. Winkel = вугал)

лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.

вінт

(польск. gwint, ад ням. Gewinde)

1) шпень са спіральнай нарэзкай;

2) частка рухавіка самалёта, верталёта, судна ў выглядзе лопасцей, замацаваных на вале (напр. в. самалёта, грабны в.).