Verbum

віктарыяні́зм

[ад англ. Victoria = імя англ. каралевы (1837—1901)]

кірунак маралі, які заключаецца ў пурытанска-аскетычных адносінах да палавога жыцця, адмаўленні значэння пачуццёвасці ва ўзаемаадносінах мужчыны і жанчыны.

вікто́рыя

(лац. victoria = перамога)

1) уст. перамога;

2) старадаўні заходнееўрапейскі сорт слівы;

3) тое, што і вікторыя-рэгія.

вікто́рыя-рэ́гія

(лац. victoria regia = каралеўская перамога)

травяністая водная трапічная расліна сям. гарлачыкавых з вялікімі кветкамі і агромністым плаваючым лісцем.

віктымало́гія

(ад лац. victima = ахвяра + -логія)

галіна крыміналогіі, якая вывучае псіхалагічныя і маральныя асаблівасці асобы — ахвяры злачынства і любыя формы праяўлення грамадскай паталогіі, у выніку якіх прычыняецца шкода асобе.

віку́ння

(ісп. vicuña)

тое, што і вігонь 1.