Verbum

стыгма́рыі

(н.-лац. stigmaria, ад гр. stigma = пляма)

коранепадобныя ўтварэнні некаторых вымерлых раслін (напр. сігілярый), якія размяшчаліся ў ніжняй частцы ствалоў.

стыгматы́пія

(ад гр. stigme = цацка + -тыпія)

спосаб прыгатавання без растра паўтонавых клішэ.

стыгматэ́я

(н.-лац. stigmatea)

сумчаты грыб сям. вентурыевых, які развіваецца на лісці грушы, буякоў, герані і раслін сям. казяльцовых.

стылаба́т

(гр. stylobates)

архіт. верхняя ступень стэрэабата.

стылалі́ты

ад гр. stylos = слуп + -літ)

зубчастыя, слупкаватыя ці бугрыстыя выступы паверхні адной часткі пласта асадачных горных парод, якія пранікаюць у выемкі другой яго часткі.

стылані́хія

(н.-лац. stylonychia)

прасцейшае атрада брухараснічных інфузорый, жыве ў прыдонным слаі саланаватых і прэсных вадаёмаў.

стыласферы́дыум

(н.-лац. stylosphaeridium)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. хларангіяпсідавых, якая трапляецца ў прэсных водах.

стыліза́цыя

(фр. stylisation, ад лац. stilus = палачка для пісьма)

наданне мастацкаму твору рыс якога-н. пэўнага стылю; падробка пад той або іншы стыль (напр. гістарычная с. у рамане).

стылі́ст

(ад стылістыка)

чалавек, які валодае майстэрствам літаратурнага стылю, піша добрым стылем.

стылі́стыка

(рус. стилистика, ад лац. stilus = палачка для пісьма)

раздзел мовазнаўства, які вывучае стылі мовы.