Verbum

антэры́дый

(ад гр. antheros = які цвіце)

мужчынскі орган палавога размнажэння споравых раслін.

антэфі́кс

(лац. antefixus = прымацаваны спераду)

каменнае або керамічнае ўпрыгожанне на карнізе антычнага збудавання.

антэцэдэ́нт

(лац. antecedehs, -ntis = папярэдні)

лог. першы член імплікацыі, якому папярэднічае слова «калі».

ануітэ́т

(фр. annuite, ад п.-лац. annuitas = штогадовы плацеж)

від дзяржаўнай пазыкі, з якой крэдытор перыядычна атрымлівае пэўны даход (рэнту), што вызначаецца з улікам сумы пазыкі і працэнтаў з яе.

анулява́ць

(польск. anulować, ад п.-лац. annullare = знішчаць)

аб’яўляць несапраўдным, касаваць які-н. акт, дакумент (напр. а. дагавор).

ануля́цыя

(ад п.-лац. annullare = знішчаць)

прызнанне несапраўдным якога-н. акта, дагавору, права; скасаванне.

ануры́я

(ад ан- + -урыя)

спыненне выдзялення мачы ныркамі.

анусва́ра

(санскр. anusvara)

насавы прыгук у канцы галоснага гука.

анфа́с

(фр. en face)

тварам да таго, хто глядзіць; спераду (сфатаграфавацца а.).

анфе́льцыя

(н.-лац. ahnfeltia)

чырвоная водарасць класа фларыдэевых, якая пашырана пераважна ў халодных морах; выкарыстоўваецца для атрымання агару