Verbum

стрэ́нда

(англ. strend)

тое, што і стрэнга.

стрэ́нер

(англ. strainer)

фільтр для ачысткі ад пясчынак нафты, якая выпампоўваецца з глыбіні.

стрэптадэрмі́я

(ад гр. streptos = ланцужок + derma = скура)

запаленчыя хваробы скуры, якія выклікаюцца стрэптакокамі.

стрэптако́кі

(ад гр. streptos = ланцужок + кокі)

шарападобныя бактэрыі, якія ўтвараюць характэрныя ланцужкі і з’яўляюцца ўзбуджальнікамі шкарлятыны, рэўматызму.

стрэптаміцы́н

[ад стрэпта(кокі) + -міцын]

антыбіётык, які выкарыстоўваецца пры лячэнні туберкулёзу, бруцэлёзу, коклюшу, пнеўманіі і некаторых іншых хвароб.

стрэптаміцэ́ты

(н.-лац. streptomyces, ад гр. streptos = ланцужок + mykes = грыб)

сямейства актынаміцэтаў, жывуць у глебе; многія — прадуцэнты антыбіётыкаў (стрэптаміцыну, біяміцыну, тэтрацыкліну, эрытраміцыну і інш.).

стрэптацы́д

[ад стрэпта(кокі) + -цыд]

лекавы прэпарат, які зніжае жыццядзейнасць кокаў і выкарыстоўваецца пры ангіне, ганарэі, лячэнні ран, апёкаў і інш.

стрэс

(англ. stress = напружанне)

стан напружання арганізма, які ўзнікае пад уплывам моцных уздзеянняў (холаду, голаду, псіхічных і фізічных траўм).

стрэ́та

(іт. stretta)

1) паскарэнне музычнага тэмпу;

2) заключны раздзел музычнага твора, які праходзіць у асабліва хуткім тэмпе.

стрэ́тчынг

(англ. stretching = расцягванне)

комплекс фізічных практыкаванняў для расцягвання пэўных частак цела, пры якім чаргуюцца напружанне і расслабленне розных мышцаў.