Verbum

вітрыфіка́цыя

(ад лац. vitnim = шкло + -фікацыя)

пераход вадкасці пры паніжэнні тэмпературы ў шклопадобны стан.

вітылі́га

(лац. vitiligo = лішай)

хранічнае захворванне чалавека, якое праяўляецца ва ўтварэнні на скуры бледных плям.

вітэлагене́з

(ад лац. vitellus = жаўток + -генез)

сінтэз і накапленне жаўтка ў жаночых палавых клетках жывёл і чалавека; забяспечвае жыццё і рост зародка.

вітэлафа́гі

(ад лац. vitellus = жаўток + -фаг)

клеткі, якія застаюцца ў жаўтку пасля паверхневага драблення яец у насякомых, ракападобных, павукападобных і не ўдзельнічаюць у будове цела будучага зародка.

вітэры́т

[ад англ. W. Withering = прозвішча англ. мшералога (1741—1799)]

мінерал класа карбанатаў, вуглякіслы барый белага або жаўтаватага колеру.

віуэ́ла

(ісп. vihuela)

іспанскі струнны шчыпковы музычны інструмент, падобны да гітары.

віцмундзі́р

(ад лац. vice = замест + мундзір)

форменны сурдут чыноўнікаў у царскай Расіі.

віцына́ль

(лац. vicinalis = суседні, блізкі)

невялікае пірамідальнае ўзвышэнне або зніжэнне на грані крышталя, што ўтвараецца ў час яго росту.

віцэ-

(ад лац. vice = узамен, замест)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «намеснік», «памочнік».

ві́цэ-адміра́л

(ад віцэ- + адмірал)

воінскае званне ў ваенна-марскім флоце, сярэдняе паміж контр-адміралам і адміралам.