элеме́нт
(
1) простае рэчыва, якое хімічнымі спосабамі ўжо нельга раскласці на больш дробныя;
2) састаўная частка чаго
3) доля чаго
4) член сацыяльнай групы (
элеме́нт
(
1) простае рэчыва, якое хімічнымі спосабамі ўжо нельга раскласці на больш дробныя;
2) састаўная частка чаго
3) доля чаго
4) член сацыяльнай групы (
элемента́рны
(
1) зыходны, пачатковы (
2) прасцейшы, нескладаны (
3) асноўны, самы неабходны (
4) звязаны з вызначэннем саставу элементаў у чым
элеме́нты-індыка́тары
(ад элемент + індыкатар)
прыродныя хімічныя элементы, характэрныя для пэўных геалагічных аб’ектаў і працэсаў, а таксама месцаў знаходжання карысных выкапняў.
эле́ніум
(
лекавы прэпарат, які ўжываюць пры неўрозах, псіхічных хваробах, пашкоджаннях галаўнога і спіннога мозгу і ў хірургічнай практыцы.
элеро́н
(
рухомы закрылак на задняй частцы крыла самалёта, які засцерагае самалёт ад крэну пры паваротах.
элеўсі́на
(
расліна
элеўтэрако́к
(
кустовая расліна
элефантыя́з
(ад
прыроджаная (спарадычная, сямейная) або набытая хвароба, якая характарызуецца стойкім павелічэннем асобных частак цела (рук, ног, твару і
элі́зіум
[
1) у антычнай міфалогіі месца, дзе знаходзяцца душы «праведнікаў» пасля смерці;
2)
элі́зія
(